Haringvliet (gebouwd als Zuiderzee), 1899
De HARINGVLIET (ex ZUIDERZEE) is gebouwd als gastransportvaartuig. Hiermee werden de lichtboeien op de Zuiderzee en een deel van de Noordzee met gas bevoorraad. Tevens werd het ingezet bij het beheer van de vuurtorens op Marken, Schokland en Kraggenburg.
Het schip is gebouwd met een zeiltuig en een petroleummotor voor de voortstuwing. In het ruim waren twee grote gastanks vast ingebouwd. Met een perspomp werd het gas in de boeien overgepompt. In het voorschip was een bemanningsverblijf met een fornuis, bedstedes, een halletje en toilet. De schipper en machinist hadden een afgescheiden verblijfsruimte.
Het vaartuig was ontworpen om in zeegang tegen de boeien aan te meren; daarom is de eerste gang onder de stootrand dikker dan de rest, namelijk 10 mm. Tevens is aan de binnenzijde een lengte-stringer geklonken, ongeveer op de hoogte waarop men tegen de boeien stootte.
Omdat het schip geen zware lading hoefde te vervoeren kon men een scherp gesneden vaartuig met een V-bodem bouwen. Het vaart daardoor heel vlot en prettig.
Het schip heeft meer dan 50 jaar dienst gedaan op zout water. Daarna is het schip uit de overheidsdienst verkocht en als pompunit ingezet in de zandwinning aan de Limburgse Maas door diverse zand-en grindbedrijven. Begin jaren ’90 is het op de nipper van de sloop gered, maar het schip had vele verbouwingen en kolossale schade opgelopen.
Van 1995 tot 2012 is het schip in gebruik geweest als werkvaartuig met een bescheiden hijstuig.
In 2013 is een integrale restauratie gestart. Dit behelsde de reconstructie van de dekken en de opbouw van het gasketelruim, vernieuwing van de onderwaterbeplating, reparatie van het boeisel en boordranden en het aanbrengen van het zeiltuig.
Technische gegevens:
Bouwjaar 1899, werf ‘de Nachtegaal’ te Amsterdam
Lengte x breedte x diepgang: 26 x 5.12 x 1.50 m.
Huidige motor DAF 1160, 160 PK
Kruissnelheid 14 km/h, maximale snelheid 19 km/h (op de motor varend)
